Çocuklara tükenmeden tahammül etmenin en iyi yolu ne diye sorsalar, tek yanıt veririm: İyi olmak. Her anlamda. Hani sağlığın tanımını yapıyoruz ya; sadece hastalık ve sakatlık olmayışı değil, bedence, ruhça ve sosyal yönden tam iyilik halidir diye. İşte iyi anne-baba olmanın yolu da sağlıklı olmaktan geçiyor. Her anlamda.
Çünkü doğaları gereği bebekler-çocuklar zordur. Onlara bakmak zordur. Sürekli bakım veren rolünde olmak zordur. Bir insanın her anlamda sağlıklı bir birey yetiştirebilmesi için önce kendinin sağlıklı olması gerekir.
Ve sürekli omuzlarında sorumlulukları olan, her şeyi tek başına halletmeye çalışan, aç, uykusuz, yorgun, duş alacak zamanı olmayan, tek başına kaldığı tek an tuvalet olan hatta bazen orada bile yalnız kalamayan, üstelik yaptıkları takdir edilmeyen bir insanın bu rolü uzun vadede sağlıklı bir şekilde götürmesinin gerçekten imkanı yok.
Çocuğa bakım veren kadın-erkek her insanın çocuk-ev dışında bir gündeminin olması, kendine ve başka şeylere zaman ayırması, kendini çocuk-ev dışında bir yerlerde de tanımlayabilmesi işte bu yüzden önemli.
Rolleri paylaşabilmeyi, destek-yardım talep edebilmeyi, kendi sınırlarımızı çizebilmeyi, yalnızlığımızı koruyabilmeyi artık hepimizin öğrenebilmesi gerekiyor.
Çünkü bu yol uzun ve çetrefilli. Devam edebilmek için önce kendimize iyi bakmamız gerekiyor
